Ιστορία του κτιρίου
Η Καβάλα, περί τα μέσα του 19ου αιώνα, λόγω της υψηλής ποιότητας καπνών, που παράγονται στην περιοχή, καθώς και χάρη στην ευνοϊκής της θέση και το φυσικό λιμάνι, ήταν ένα διεθνές κέντρο στο εμπόριο Καπνού. Η καπναποθήκη επί της οδού Μ. Αλεξάνδρου, χτίστηκε το 1885, για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του Οθωμανικού εμπορικού μονοπωλίου. Μέχρι τη δεκαετία του 1950, χρησιμοποιήθηκε σαν χώρος επεξεργασίας καπνού, και μετά το κτίριο εγκαταλείφθηκε.
Το 1986, το κτίριο αγοράσθηκε από δύο αδερφούς σαν επένδυση, και την επόμενη δεκαετία, έγινε πλήρης αποκατάσταση και επανάχρηση του σε εμπορικό κέντρο.
Όψη του κτιρίου το 1986
Το κτίριο αποτελεί ένα τυπικό δείγμα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής, από τα τέλη του 19ου αιώνα, με την μεγάλη τετράγωνη κάτοψη, και την γενικά απλή και λειτουργική διάταξη, που εξυπηρετούσε κάποιες συγκεκριμένες πρακτικές ανάγκες.
Το κτίριο είναι ένα τριώροφο συγκρότημα, με κλειστή διάταξη γύρω από μια εσωτερική αυλή, που εξασφαλίζει τον καλό εξαερισμό και φωτισμό, μέσα από 54 περίπου ανοίγματα στις κύριες όψεις, και 17 ανά όροφο, στην εσωτερική αυλή. Η πρόσβαση από την Μ. Αλεξάνδρου γίνεται μέσα από δύο μεγάλες στοές. Η φέρουσα τοιχοποιία, πάχους περίπου 70 εκατοστών, αποτελείται κυρίως από ακατέργαστη πέτρα, ήταν καλυμμένη εσωτερικά με σοβά, ενώ εξωτερικά μόνο η όψη επί της Μ. Αλεξάνδρου, είχε σοβά και χρώμα.
To κτίριο γενικά, όπως επίσης τα ξύλινα μέρη του, ήταν καλώς διατηρημένα. Υπήρξαν βέβαια κάποια προβλήματα στην τοιχοποιία από πέτρα, και σε μέρος της ξύλινης οροφής που είχε εκτεταμένες ζημιές και έπρεπε να αντικατασταθεί μερικώς.
Οι επεμβάσεις στο κτίριο έγιναν με τη φιλοσοφία να το επαναφέρουν στην αρχική του μορφή, ενώ παράλληλα είχαν σαν στόχο να δημιουργήσουν έναν μοντέρνο, ζωντανό και λειτουργικό χώρο, διατηρώντας και προβάλλοντας τα μοναδικά στοιχεία του κτιρίου. Στην τρέχουσα χρήση του, το κτίριο λειτουργεί σαν εμπορικό Κέντρο. Ο αίθριος χώρος, σκεπασμένος με μια ελαφριά διάφανη κατασκευή, αποτελεί τον πυρήνα της λειτουργίας του.
Άποψη απο το δρόμο, τη δεκαετία του ‘20
Οι κάθετες κινήσεις γίνονται με τις κυλιόμενες σκάλες, τους ανελκυστήρες και τα κλιμακοστάσια, ενώ οι οριζόντιες κινήσεις μέσω των διαδρόμων, που προστέθηκαν στους ορόφους εσωτερικά, στον αίθριο χώρο. Τα σύγχρονα υλικά ξεχωρίζουν από τα παραδοσιακά και συνυπάρχουν αρμονικά με αυτά, δίνοντας την ευκαιρία στο παρελθόν να ζει μέσα από το παρόν, και να προβάλλεται στο μέλλον.
